کدی عرشاں تے اُڈن دا
کدی انبر تے کھیڈن دا
کدی تارے تروڑن دا
کدی پُھلاں چ پھرنے دا
کدی ساگر چ ترنے دا
بڑا کجھ چرج کرنے دا
ایہ جو جو ذہن وچ آوندا اے
اسیں جُھولے دے پھنڈے لوک
وہماں دے مریض آہے
اساتھوں پُچھدے کیہ جے؟
اساڈے کوڑ دے سُفنے
اسانوں جین نہیں دیندے
تے موہرا پین نہیں دیندے
جو ڈِٹھے خواب کُوڑے نیں
جے مردا مچ تے کوئی نہیں
ایہ جیون سچ تے کوئی نہیں
حوالہ: واچھڑ، سلطان کھاروی، بزم مولا شاہ لاہور 2009؛ صفحہ 46 ( ویکھو )
