اِنج کیتی اے سجناں نال میرے، جِویں بھٹو دے نال ضیا کیتی
کرکے کِسے دے نال نہ کوئی شالا، جِویں ضیا دے نال خدا کیتی
دونویں سچے ساں اپنی رِیت موجب کِسے گل نہیں کوئی بے جا کیتی
اساں اپنا فرض انجام دِتا، لوکاں اپنی رسم ادا کیتی
پکڑ اوس نوں ہووسی سونہہ رب دی، جان بُجھ کے جیس خطا کیتی
آؤندا نہیں قانون دی زد اندر، جنہوں عشق بے خبری عطا کیتی
آئے دُکھ تے آکھیا جی آیاں، پیڑ چمبڑی نہیں جُدا کیتی
اِک لاہ کے دوسری گل پا لئی، اساں رد نہیں کوئی بلا کیتی
سخی بُوہے چ کھڑا رہیا خیر لے کے، ساڈی انکھ نے نہیں صدا کیتی
ایویں شکلوں اسیں فقیر لگدے، سانوں رب امیری عطا کیتی
روگی آؤندے نیں جیہدے توں بچ بچ کے، عرض میں وی بُھل کے جا کیتی
میری جان چ جان اُس پان لگیاں، میری جان ای چا ہوا کیتی
اگے کھڑا سی اَجے خیال جیہا، پچھوں غزل نے آن کے جھا کیتی
لے لیا میں دونہہ نوں وچ بُکل، داخل روح وچ جسم دے چا کیتی
منگاں کیہ تنویر کیہ نہ منگاں، وقت منگن دا آیا تے سوچ پے گئی
جیبھ میٹی دی میٹی رہی بُلھیاں دی، دل کیہ کیہ خورے دعا کیتی
اِنج کیتی اے سجناں نال میرے، جِویں بھٹو دے نال ضیا کیتی
حوالہ: مکاشفہ ( ویکھو )
