دھرتی نال ویاہی
سکھی! میں دھرتی نال ویاہی
دھرتی نال ویاہی
کنت میرا اے رُکّھ کِکر دا
ننداں سرہوں پھلاہی
ون سوّنے پُھل خوشبوئی
میری کُکھ چوں پُھٹّے
زہری مہک جیہناں دی سیّو
ساہواں دا گل گُھٹے
اِنج لگدا جِیوں جمدے سار ای
پِھر گئی لیکھ سیاہی
دھرتی نال ویاہی!
سکھی! میں دھرتی نال ویاہی
سوکن دردی ریت تھلاں دی
میرے وال شنگارے
دیواراں ورگا ہڑھ ساؤنی دا
نین کریندا کھارے
روز پتّن تے مہنے مارن
آؤندے جاندے راہی
دھرتی نال ویاہی!
سکھی! میں دھرتی نال ویاہی
حوالہ: نال سجن دے رہیے، افضل ساحر؛ سانجھ لاہور 2011؛ صفحہ 47 ( ویکھو )
