رات میری جم پل ہے

تُسیں مینوں آکھدے ہو
جے میری ہر دُوجی نظم رات دے ذکر توں کیوں شروع ہوندی ہے
میں تہاڈے توں پُچھدا ہاں
تُسی ہنیریاں کولوں کیہ رشوت لئی ہوئی ہے؟
یا کسے تارے دے کانے ہو
جے رات دی اکھ وچ اکھ نہیں پا سکدے
میں رات نوں تہاڈے ڈر نال نہیں اپنی اکھ نال ویکھدا ہاں
تُسی خیراتی روشنی دیاں ہسپتالاں وچ جمے ہوئے
رات نال آڈھا لان دا حوصلہ نہیں رکھدے
ایہہ کم میرے تے رہن دیو
کیوں جے میں رات نوں جاندا ہاں
رات میری جم پل ہے
میں ایہدے پنگُھوڑے وچوں ہی جگ تے پہلی نظر ماری سی
تے چن نے مینوں اپنی اُنگلی پھڑاکے

اسمان دے کالے بیلیاں دی سیر کرائی سی
تے تاریاں دے جگنو پھڑن دا ول دسیا سی
کیہ پتہ سی ساری حیاتی فیر ایہہ تارے
مینوں گِننے پین گے
بھاویں میری اکھ وچ ہون یا اسمان تے
سو میں رات دے دکھ توں ہی
لفظاں وچ لاٹاں بھرنیاں سکھیاں نیں
تسیں چپ کرکے میرا چانن چُگدے رہو
یا کوئی ہور کبوتر باز لبھ لوو
تسیں بھاویں رات دے دستر خوان تے بہہ کے
ہنیرے دیاں روٹیاں توڑ دے رہو
مینوں سورج ولوں
صبح اکٹھیاں بہہ کے ناشتہ کرن دی دعوت ملی ہے
ہُن رات دا ان پانی میرے تے حرام ہے
میرے دل وچ اِک دِیوے دی لو دا سُفنا
میریاں اکھیاں دا اوڑھنا بِچھونا ہے
تُسیں رات گزار دے ہو
پر میں رات ہنڈاؤندا ہاں
ہڈاں وچ ہنڈیا ہویا ویلا ہی جُثے دی رَت بندا ہے

سُفنے دیاں کندھاں لئی چھت بندا ہے
جِس ویلے آخری تارا ویکھ کے، ہنیرے نوں بھاجڑ پوے گی
تے انقلاب دا پہلا جلوس نکلے گا
جے میرے اکھر اُس جلوس دا سبھ توں اُچّا جھنڈا نہ بنے
تے تسیں کسے مزدور دا ہتھوڑا لے کے
میری سوچ دا سِر کُچل دینا
تے کرناں دی داتری لے کے
میری جیبھ کٹ دینا