وا ہوا رَمز سجن دی ہور
عاشق بِناں نہ سمجھے کور
کوٹھے تے چڑھ دیواں ہوکا
عشق وِہاجیو کوئی نہ لوکا
اِس دا مُول نہ کھانا دھوکا
جنگل، بستی ملے نہ ٹھور
وا ہوا رَمز سجن دی ہور
عاشق بِناں نہ سمجھے کور
عاشق دوہیں جہانیں مُٹّھے
ناز معشوقاں دے اوہ کُٹّھے
عشق دا پھٹیا کوئی نہ چُھٹّے
کِیتوس باندا پھٹ بلور
وا ہوا رَمز سجن دی ہور
عاشق بِناں نہ سمجھے کور
دے دیدار ہویا جد راہی
اچن چیت پئی گل پھاہی
ڈاہڈھی کیتی بے پرواہی
مینُوں مل گیا ٹھگ لاہور
وا ہوا رَمز سجن دی ہور
عاشق بِناں نہ سمجھے کور
شِیریں ہے بِرہوں دا کھانا
کوہ چوٹی فرہاد نمانا
یوسُف مصر بازار وِکانا
اُس نوں ناہیں ویکھن کور
وا ہوا رَمز سجن دی ہور
عاشق بِناں نہ سمجھے کور
لیلاں مجنوں دوویں بر دے
سوہنی ڈُبی وچ بحر دے
ہیر ونجائے سبّھے گھر دے
اُس دی کِھچّی ماہی ڈور
وا ہوا رمز سجن دی ہور
عاشق بِناں نہ سمجھے کور
عاشق پِھر دے چُپ چُپاتے
جیسے مست سدا، مدھ ماتے
دام زُلف دے اندر پھاتے
اوتھے چلے وس نہ زور
وا ہوا رَمز سجن دی ہور
عاشق بِناں نہ سمجھے کور
جے اوہ آن ملے دل جانی
اُس توں جان کراں قربانی
صورت دے وچ یوسف ثانی
عالم دے وچ جس دا شور
وا ہوا رَمز سجن دی ہور
عاشق بِناں نہ سمجھے کور
بُلّھا شَوہ نُوں کوئی نہ دیکھے
جو ویکھے سو کسے نہ لیکھے
اس دا رنگ نہ روپ نہ ریکھے
اوہ ای ہووے ہوکے چور
وا ہوا رمز سجن دی ہور
عاشق بِناں نہ سمجھے کور
وا ہوا رَمز سجن دی ہور
حوالہ: آکھیا بلھے شاہ نے؛ محمد آصف خان؛ پاکستان پنجابی ادبی بورڈ لاہور؛ صفحہ 384 ( ویکھو )
