831
تاں سن علی کرے تیاری ، ٹمک ڈھول دھرائے
بھلا تھیا ، سلیٹی چھٹی، جن اسیں اج ودھائے
خیرایت دے کوٹھے چھوڑے ، عالم گھنن آئے
آکھ دمودر کھیڑے دسن ، سبھناں رنگ سوائے
832
"سن ہیرے ! باقی اک ہفتہ ،کیکن کیجے بھائی ؟
آخر کوڑ بولیندی ہٹی، اس منیاد نہ کائی
ویکھن کیکن ہوسی گے، پوندی سدھ نہ کائی
آکھ دمودر آخر سنی اے ، سائی آخر آخر آئی"
833
جاں گذرے پنج دیہاڑے اندر، تاں سہتی آکھ سنایا
"سو کچھ نال تساڈے کیتا ، جو میں تھیںہو آیا
تھیو تیار سنھ دیون تائیں میں تاں ایہو بھایا
آکھ دمودر تریہاں جنیاں ، ایہو مت پکایا"
834
تاں دتی سنھ تریہاں راتیں ، تھیے تیار تداہیں
" جے وس چلے مینڈا چاکا، تیں نال ہیر پرنائیں
کیہا تاؤ دیسو پیراں نوں ، اڈو پنکھی نیائیں
آکھ دمودر سنو سائیں رانجھا ، تساں اساں سنائیں"
835
تاں سہتی کتروپا کیتا "، تسیں کرو تیاری آہی
وڈے ویلے منزل کریاہے ، ٹکو کتھاؤں ناہیں
پچھے باب اساڈے بنسی ، سو تاں مہیں وکھائیں
آکھ دمودر سائیں حوالے رانجھا ، اساں تسادں سائیں"
836
جلے وداع کر سہتی کولوں ، کیتی منزل تداہیں
نال قضائیں مول النگھی ، پھر پھر اتے جاہی
ساری رات کیتو نیں پینڈا ، تیلی بیل نیائیں
آکھ دمودر جو پوہ پھٹی ، تاں عاجز ہوئے ، سدن سہتی تائیں
837
تدن سہتی اٹھی بھنی ، ایہناں گل سنائی
دبی سنھ ، سانپ کرکے ، اتھے دھوئیں پائی
کیکن ہیرے ، مول النگھن ، سہتی گل پچھائی
بوہتا جم صحیح اس بوٹی ، ہوسی تلئییں آئی
838
دیونہہ دوجے وی پھیر ایہناں نے منزل بھر بھر کیتی
ہائے ہائے جلے کریندے ، نسن سندی تائیں
چارے پھر چلے اٹھ پویئے ، دوہاں چوری کیتی
پندراں کوہ کیتو نیں پنیڈا ، دیونہہ ہویا، نس بیتی
839
چھپے جا دوویں وچ بیلے ، توشا پلیوں کھایا
چارے پہرنہ تھیے ظاہر بیٹھیاں آپ چھپایا
جاں آئی رات ، دوہیں اٹھ چلے، پاسے کھنبھ لگایا
آکھ دمودر تاں دیونہہ تیجے ، علی ہیر نھواون آیا
840
ڈومیناں سر گھڑے لسی دے ، گاون گیت تداہیں
نال سوانیاں اتے ساؤ ، دے خیرایت راہیں
جاہگا جاہگا گیت سنیوے ، کھیڑا ہتھ اٹھائی
ات بھتے ، باگھا اتے ڈوہے ، بوہتے عالم آئی
