لبھدے پانی رہے صحرا چ جیون بھر اسیں
کھنڈراں چوں بھالدے ایویں رہے اک گھر اسیں
زندگی دے اس سفر وچ انکیاسے موڑ نے
واپرے جے حادثے سر متھے لینے جر اسیں
بے وفائی تاں اوہناں دی سوچ دا حصہ رہی
پر اوہناں نوں معاف کرکے بھلنا اکثر اسیں
تیرتھاں تے جان دی ہن لوڑ سانوں کیہ بھلا؟
اپنے ہی گھر چ ہے جد لبھا سرور اسیں
منیاں ہے دور منزل حوصلہ ہمت بڑی
کرکے رہنا ایس نوں ہر حال ہی ہن سر اسیں
حوالہ: گفتگو؛ سانجھ؛ صفحہ 45 ( ویکھو )
