کہڑا کہڑا منظر آپنیاں اکھاں وچ لُکاواں
کیہڑے نوں میں یاد رکھاں تے کیہڑے نوں بُھلّ جاواں
ماں آپنی دا چُلھا چونکا جاں باپو دا ویہڑا
مینوں لگدیاں سن اوہ یارو جنت ورگیاں تھاواں
چھنا، تھالی، چمٹا، باٹی، کولی، کڑچھی، ڈوئی
ماں آپنی دے داج نوں لیکے میں کتھے ٹُر جاواں
چھڈّ کے آپنی جمن بھوں نوں میں کہڑا سکھّ پایا
وچ صحرا دے ڈاروں وِچھڑی کونج طراں کرلاواں
مسجد، مندر وگدا کھوہ تے جنگل ندی کنارا
بُھلّ سکناں واں کیویں سکھو چکّ دیاں ٹھنڈھیاں چھاواں
ماں دے مرن توں مگروں کوئی ماں ورگا نا دسیا
ماں دی صورت ورگی صورت کتھوں لبھّ لیاواں
میرے ماپے جیہڑی تھاں وچ ربا ہین سمائے
رکھیں اوس زمین دے اُتے رحمت دا پرچھاواں
نال ہجر تے دکھّ دے میرا لکّ دوہرا ہو جاندا
ماں تے پیو دی قبر تے ارشد مٹی جد میں پاواں
