جگنو ہی لڑ دے نیں روز ہنیرے نال
دیوے چِپکے بیٹھے رہن بنیرے نال
بھٹکن پِچھوں ایدھر سارا دن
میرا سایہ لپٹ گیا فر میرے نال
سوچدیاں دن بیت گیا کہ کل راتیں
اک جگنو کیوں بھٹک رہیا سی میرے نال
جد تک بین رہے ہلدی اودوں تیکر ہی
رہندی ہے ناگاں دی سانجھ سپیرے نال
اک دن پنچھی اُترن گے چوگا تاں پا
مٹی دے کجھ پنچھی رکھ بنیرے نال
اوہناں نوں وی چین نہیں ملیا اے کنگ
نفرت جو کردے سی تیرے میرے نال
حوالہ: چونویاں غزلاں؛