وقت دے سنگرام دا آغاز ہاں
نہ سمجھ کہ میں نِری آواز ہاں
جان نہ مینوں وقت اک اتھرو
دل چ دُھکھدی پیڑ دا میں راز ہاں
میں بلندی عرش دی ہُن ناپنی
میں پراں وچ پھرکدی پرواز ہاں
کاغذاں وچ قید ایں آزاد سُن
میں شرع تے کُوکدا اعتراض ہاں
جے سُنے تاں میں سنائی وی دیاں
دھڑکناں وچ تڑپدی آواز ہاں
پوجدا ہے کنگ اُسدی بے رُخی
عشق دا ایہہ وی تاں اک انداز ہاں
حوالہ: چونویاں غزلاں؛