مار اڈاری سوچ پنکھیرو اسماناں تک جاندے
ونّ سونّے موضوع، مار کلاوے، گھیر لیاندے
تیلا تیلا کرکے کٹھا حرف پٹاری وِچوں
مصرعیاں دی گانی وِچ جڑکے سوہنے شعر بناندے
جیہناں لکھیاراں نوں شعری سوجھ عطا ہو جاندی
شعراں اندر شعریت دا سوہنا روپ سجاندے
پورا ٹلّ لایاں وی شاعری کیتی جا نہیں سکدی
اس تے خاص کرم ربّ جی دا جس نوں شعر سجھاندے
اپنے توں بہتے چھوٹے نال پیار کدے نہ پائیے
نکیاں عمراں والے سجن دل نوں بڑا ستاندے
بے پرواہیاں اوہدیاں سانوں بے پرواہ کر دتا
پہلاں وانگ اسیں وی اوہنوں ہن نہیں روز بلاندے
اوہ وی شاعر بن جاندا 'تے کِنّاں چنگا ہندا
شعراں دے وچ اک دوجے نوں دل دا روگ سناندے
کاش 'جنید اکرم' جی اوہدے شاعری پلّے پیندی
مشکل حلّ ہو جاندی اوہنوں شعراں وچ مناندے
