قدرت ویکھ خداوند والی، کردا کیڈ تماشے
پنجے وچوں تتر چھڈے، رحم کیتے جد باشے
مارن لگے شیر دنبے نوں، گُرگ کرے اپرالا
بہے چڑی دا راکھا بن کے، باشک ناگ ڈنگالا
کھاون لگا باز کبوتر، پنجہ مار غضب دا
لگڑ اس تھیں چھڑکاکے رکھے، فضل پچھانوں رب دا
ہاشم شاہ اگے جلادے، اس دم عرض پکاری
شاہا تیز تیرے اقبالوں، واڈھ میری تلواری
ہمت تیری نال نروآ، زور مینوں وچ باہاں
دوجا دم نہ لیندے مڑ کے، تیغ جیہناں تے واہاں
اج دن تیک نہ بچیا کوئی، جو میرے تک پُہتے
کرگ شفاعت کون بندے دی، پاپ کمائے بہتے
شالہ خیر تساڈی دائم، مانوں خوشیاں لاکھاں
دو تن سخن میرے دل آئے، جند بخشو تاں آکھاں
ہاشم کہیاکہہ توں بیشک، جو تیرے دل آئی
نیک صلاح سبھس دی سُنیے، کھائیے نہیں خطائی
نیک نصیحت ہر دی منیے، عار نہ کرئیے ماسا
جو آمناّ دے گھر آیا ،ہویا بے وسواسا
ہاشم شاہ اگے جلادے، عرض بنا سنائی
شاہ وڈا شاہپال اُچیرا، نبی سلیماں جائی
خویش قبیلے اس دے سارے، میر وزیر تمامی
بھیناں بھائی ساک اشنایاں، کیا خاصی کیا عامی
سبھناں رل صلاح پکائی، ایہ شاہزادہ کائی
شاہپالے دی بیٹی دے کے، کرنا خاص جمائی
سرو بانو ہمشیرہ شاہ دی، مائی مہر افروزے
ویکھ پسند کیتا ایہ لڑکا، اندر پہلے روزے
ناتا کرن اوہدا اوہ گیاں، شاہپالے دے گھر نوں
نبی سلیماں ایہ کُڑمائی، کیتی ویکھ امرنوں
ڈرکھاں روح نبی دے کولوں، مت کو غیرت آوے
اُٹھے فتنہ شر اجیہا، ایہ کم مشکل پاوے
تیرے تے شاہپالے اندر، ویر پویگا بھارا
ایہناں معاملیاں تھیں پچھوں، ڈُھکدا مندا کارا
خون اُدھالے کیکر پچدے، ایڈ جنہاں اپرالے
شہر ولایت اندر شاہا، بہ سو نہیں سُکھالے
تدھ جمائی اس دا کُٹھا، کد اوہ کرسی تھوڑی
ایہ کم کرکے چھپ سیں کتھے، ہے کوئی جاگہ لوڑی؟
آدمیاں دے مُلکے اندر، باپ اوہدے دی شاہی
چاراک سے شہزادہ اس دا، خدمتگار سپاہی
دیو پریاں دے مُلکے اندر، کد بَچسیں شاہپالوں
ادھر نٹھوں اوہ مریسی، ڈاڈھا اے تیرے نالوں
