جے کُجھ لاڈ پیار مانواں دِے، کے کُجھ آکھ سُناواں
جے اج ماں ہوندی رو مردِی ،کے پرواہ بِھراواں
جے اج مائی بابل میرے ،دُنیا اُتّے ہوندے
خستہ حالی ویکھ پُتّر دِی ،سُکھ نہ سؤندے روندے
ہِک اِنہاں دا لال پیارا، خاک اندر رل سُتّا
دُوجا کنبدا لُکدا پِھردا ،جیؤں کر پانول کُتّا
تریجے نُوں ربّ بھاگ لگائے، لکھّاں شُکر خُدادِے
دؤلت عُمر اِقبال اُسّے دِے ،دِن دِن ہون زِیادے
ترلے کر کر لدّھے آہے ،خُشیاں کر کر پالے
ہاے ہاے اج نہیں آ تکدے ،ماپے جننے والے
جے میں اج ٹُراں پردِیسیں ،سئے کوہاں دِے جاواں
کیہڑا پِچھّوں کرے دُعائیں، رو رو وانگن ماواں
اپنے دُکھ مُحمّدبخشا ،جے تُوں پھولن لگّوں
قِصّہ ہِک بنے گا ایہو، بیٹھ صبر کر اگّوں
کِس نُوں گِن گِن دُکھ سُناسیں، کِس نُوں پِیڑا ساڈی
مُڑ کے دس شہزادے والی، رہیآ گل دُوراڈی
