شاہ فغفُور کیتا چا رُخصت ،کیتی آپ تیارِی
بُڈھّے تِھیں پُچھ لئی شہر دِی ،پتہ نِشانی سارِی
بادبان سِدھّے کر لائے ،ٹھیلھ دِتّے سبھ بیڑے
وجّن باجے گان گوّئیے ،ساز خُشی کر چھیڑے
استنبول شہر نُوں پُچھ کے، ہویا شاہ روانہ
تِیروں تیزچلاؤ بیڑے ،کہیوس کشتی باناں
بیڑے واوُگھوڑے چاڑھے ،جاندے وِچ سُراڑِے
چِھ مہینے گئے چلائی ،کھلے نہ ہِک دِہاڑِے
خُشیاں وِچ رہیا سبھ آدم، گھوڑے وِہتر سارے
نہ کوئی خفگی تنگی آئی، نہ اوہ واوُ مارے
تاں پِھر ہِک دِہاڑے اوہناں، ٹاپُو نظری آیا
بیڑے جا لگائے اوتھے، ڈِٹھّا تھاں سُہایا
میوے رنگا رنگ ہزاراں ،اشکاراں دِے ٹولے
خُش آواز ہر پنکھی اوتھے ،نال سُراں دِے بولے
چاء مُقام کِیتا شہزادے، کھان لگّے اُٹھ میوے
کِیکر کراں آرام مُحمّد ،جے ربّ کرن نہ دیوے
سبھنیں گلّیں خُوب جزیرہ، خلل بڑے دو اوتھے
ایسے گلّوں رہے وِیرانی، وسدا نہ کو اوتھے
ہِک بگِھیا ڑ مریلے مندے ،مارلے جاون گھوڑے
دُوجا پنکھی اُڈدے آون، بُہت وڈّے بے اوڑے
آدمیاں نُوں چاء کھڑیندے ،جا کِتے ول کھاندے
ایسے طرح دِہاڑ گُزاری، لوک ہوئے درماندے
رات پئی تاں پانی وِچّوں، نِکلے مچھ ہزاراں
سبھناں دِے مُنہ لعل پھڑے ،جو رؤشن کرن اندھاراں
جیوں اسمانی تارے رؤشن، تِیویں لعل نُورانی
لوء لگّی سبھ رو دریاوے ،آئی وِیکھ حیرانی
جیونکر چور ہنیرے گھر وِچ ،بال انگریزی تِیلی
چانن لاء چُراون چیزاں ،مچّھاں بھی اوہ حِیلی
چانن کر دریا کنارے ،آدم پھڑ پھڑ کھڑدے
مار شکِار اوہ کھاون کارن، لے پانی وِچ وڑدِے
آدم نال دغے دے مچّھی ،کڈھ دریاؤں کھاندے
مچھ کھاون دریائیں آدم، دو ویں بدلہ پاندے
شاہزادے نے معلم، کِیتا جے میں ایتھے رہیا
آدم گھوڑے فؤج مثالہ، کھڑ کھڑ کھاسن ایہا
سبھ سپاہ اِکٹّھی کیتی ،مال اسباب سنبھالے
فجرے ٹھیلھ دِتّے پِھر بیڑے ،کر کے ربّ حوالے
کرن عِبادت نال اِرادت، ہر دم یاد اِلٰہی
اِکّی روز رہے پِھر چلدے ،گھڑی نہ لیندے ساہی
با آرام رہیا سب ڈیرا، تنگی کِسے نہ پائی
رین دِناں وِچ چین گُذارن ،آپو اپنی جائی
ساقی دے شراب پیالا ،جِس دا نشہ نہ گھٹّے
آیا وقت طُوفان قہر دا، نال ہِمّت دے کٹّے
مال اسباب کھڑائیے توڑے، بچ رہیے تن جانوں
اِس طُوفانوں بنّےلگیے، بخرا لے اِیمانوں
