رنگیاں نال ٹاکرہ

راوِی ایس قِصّے دا یارو ،دانشمند سیاناں
جِس دے شالا باغے وِچّوں، میں گُل پُھل چُن آناں

پُھل اُس دے کُل رتُو رنگے، ہِک دُوجے تھیں رتّا
ویکھدیاں تپ اُٹھدا سینہ، ایسا ہر ہر تتّا

اگّوں ایہہ گُل لالہ دیندا، داغ جِگردے والا
سیف ملُوک کرے تدبیراں، ویکھ ندی دا چالا

نہ ہُن بیڑی کشتی کوئی، نہ ملاح مُہانا
جِت ول چِھک اندر دِی ہووے ،سر پر اؤدھر جانا

باہیں ٹھِلھ پوّاں وِچ ہا ہو ،جے میں ہوواں ہِکلّا
رل کے یاراں بنھ لیونیں ،لکڑیاں دا ٹلّا

کٹّے گھاہ وٹائے رسّے، محکم کرکے بدّھا
جاء فراخ بنائی ایسی، چڑھیاں ودھدا ادّھا

سبھ اسوار ٹلِےّ تے ہوئے ،کھول ندی وچ دِتّا
جاں لہراں وِچ آیا ٹلّا، تھر تھر کنبے پِتّہ

میوے کھانے سنبھ گئے، جد ظالم بھُکھ اُکائے
کُنڈی لاء پھساون مچّھی، ماچھی عِشق بنائے

ایس طرح بے خرچے جاندے، گُذر گئے دِن چالیھ
ویکھو ہِک تھیں ہِک چڑھندی، سختی عِشق دسالی

ہِک دِن دُوروں بہُتے بیڑے ،آئے نظر اوہناں نُوں
شادہویا شاہزادہ نالے ،خُشی ہوئی سبھناں نُوں

مت کوئی ایہہ سؤداگر ہوسی، سنگ اسیں بھی رلساں
آدمیاں دِے مُنہ تکّاں گے، ہو اِکٹّھے چلساں

جاں پھر نیڑے آئے بیڑے ،کیتی نظر شاہزادے
آہے تریئے بیڑے سارے، نہ کُجھ کمی زیادے

ہِک ہِک بیڑے اُتّے بیٹھا ،سؤ سؤ زنگی کالا
کالے رِچھ خُنامی وانگوں، آدم کھاون والا

سیف ملُوک کہیا ایہہ ظالم ،پکڑ لین مت سانُوں
قید کرن یا مار گواون، دین جواب جہانوں

جاں سانُوں ہتھ پالین گے، پیش نہ کوئی جاسی
یارو کرو لڑائی خاصی ،مت ربّ جان بچاسی

لے کے حُکم شہزادے کولوں، اُٹّھے مرد سپاہی
آب شتاب دِتّی تلواراں، دھوون لگّے سیاہی

اُٹھ کھلے سِر سنبھل نِیزے ،تِیراں پر سنوارے
سخت کمان وِٹّے بھروٹّے، چڑھیا غضب دُوبارے

گُرزاں کبر بھرے سِرچائے، کڈّھے پیچ کمنداں
جمدھر چُھری کٹار تبر بھی ،نچ کھلوتے چنداں

شیراں وانگن وٹّن دیہی ،جُنبش چڑھی جواناں
وار کرن للکار غنیماں ،رکھ تلی پر جاناں

بھلے بھلے میدان بہادر، کس کس مارن بھلّے
سانگاں تھر تھر کنبن قِہروں، برچھے کردے ہلے

نیزے تیر پروون سینے، کرن بہادر خیزاں
زنگی دے سِر ڈِھہہ ڈِھہہ بھجّن ،مٹ جِویں رنگرِیزاں

ہائے ہائے دو طرفی اُٹّھی، غؤغا ودھ شمُاروں
ایہہ ہائے سی جُنبش والی ،اوہ ہائے سی ماروں

پیا ہنگامہ وِچ ندِی دِے ،جے دھرتی تے ہوندا
اِس تھرتھل پچھل ادّل تھیں، ٹِلا بھی ڈِھیہ پؤندا

چُستی ویکھ شہزادِے والی، زنگی بِھی اُٹھ کنبے
غُصّہ کھاون زور لگاون ،اکھّیں بلّن النبے

دونہہ طرفاں تِھیں جُڑی لڑائی، اُٹھیا شور کُکارا
نہ اوہ نسن نہ ایہہ چھڈن، ہویا دُور سہارا

شیر جوان دلیر چؤپھیروں، گھیر رکھّن شاہزادے
پھیر اُٹّھے جھٹ دیر نہ لائے، کردا زِیر زِیا دے

سیف ملُوک نہ سیف چلاوے ،نیزے مار پروندا
جِت ول مُنہ کرے پِھر اگّے ،نہ سی کوئی کھلوندا

جدّھر حملہ کرکے دھائے، چھڈ جاون تن جانی
کُجھ پھٹّے کُجھ مارے بہتے، ڈُب مردِے وِچ پانی

مرد زوراور دِے ہتھ کڈّھے ،سخت کمان کڑاکے
ہِک ہِک تِیر ان دھِیر نِکلدا، چِیر سرِیر لڑاکے

رابے اُپّر رابہ ہوندا ،فؤج دو پاسے تکڑی
پین ہزار اُڈار تِیراں دِے، جیؤں تِلیر وِچ مکڑی

برچھے وانگ سیارِی سِلّے ،اوہ آبنوسی تختے
تِیراں دے وِچ سُنبے بھجّن ،لاون کوکے سختے

ختم انداز شہزادہ مارے ،چھم چھم تِیر خدنگی
رتُّو نِیر کِیتا سبھ رتّا، کوہ کوہ سٹّے زنگی

کوہ کوہ جِیڈا بدن زوراور، کوہ کوہ لائے تودے
جُثّے جامے بیڑے سارے ،ہوئے خُون الُودے

والوں ترِکھّے سِرسانگاں ،دے والو وال نکھیڑن
ہِک تِھیں ہِک دو چند مُحمّد، بند و بند اُکھیڑن

لہُو دے تِرہائے نیزے ،پی پی رت نہ رجدے
کالے رِچھ ارڑاون نالے ،شیر لوہے بِھی گجدے

کیتا جنگ نسنگ شہزادے ،تنگ پئے سبھ زنگی
تک کے کارن آپ پُکارن، واہ شہزادہ جنگی

آن گڈّاوڈ ہوئی لڑائی، ہتھڑئیں آ ڈُھکّے
سیف شہزادے وِی کئی زنگی، گاجر وانگن ٹُکّے

ساہمے ہوکے آنہ سکدے ،سیف ملُوکے اگّے
ڈاہواں ترئے بنائیاں اوہناں، داء کِیویں مت لگّے

شہزادے دا ہِکّو ٹلا ،ایہناں دے ترئے بیڑے
اوس ٹلے نُوں گِھیرن کارن، بیڑے چاء نکھیڑے

گھیرا کرکے ہر ہر پاسوں، گھیر لیا شاہزادہ
ٹلے نُوں ہتھ پاء لیونیں، کرکے زور زیادہ

سیف ملُوک چلائیاں سیفاں ،بُہت کیتے پڑہتّھے
بھیڑ پیا ہتھ رہیا نہ کُھلّا، جُڑے متّھے سنگ متّھے

جے میدان لڑائی پیندی، حملہ تکدے زنگے
ہِک ہِک ہلے وِچ شاہزادہ، سیکڑیاں نُوں رنگے

پانی وِچ نہ بھجن ہووے ،زور نہ کوئی چلدا
جیہڑا پنجے اندر آوے ،شیراں وانگر دلدا

زنگی مارگوائے جانوں ،چؤہاں اُپّر چالیھ
سٹّیں پھٹّیں کئیں تروڑے ،کیتے ہنے خالی

شاہزادے دے لشکر وِچّوں ،اٹھ بندے نُقصانے
باقی دے ربّ ثابت رکھّے، اپنی وِچ امانے

جیؤں ارمان رہیا شاہزادے، ہائے میدان نہ لدّھا
سبھ ہتھیار نہ مارے رج کے، زور نہ پھبیا ادّھا