ماں اوہ گلشن

ماں اوہ بوٹا جس دا جگ وچ من موہنا پرچھاواں
ماں ہے وچ میدان حشر دے ہر اک دا سرنانواں

ماں اوہ گلشن جس وچ ہر کوئی گیت پیار دے گاوے
ماں اوہ تکڑی جس دے جوکھیاں فرق ذرا نہ آوے

ماں اوہ چانن جس دے ہندیاں دور ہنیریاں راتاں
ماں دی لوری ورگیاں ناہیں جگ دے وچ سوغاتاں

ماں اوہ نعمت جس دے ورگی ہور نہ نعمت کائی
ماں دے دل وچ پلدا ناہیں کدے وی شوق جدائی

ماں اوہ تحفہ مل نیئں لبھدا وچ زمین آسماناں
ماں دا زیور گل وچ سجدا کل حیوان انساناں

ماں دے وچ مٹھاس ازل توں جس جس نے وی پایا
ماں دے ایس مٹھاس اجیہا مزہ کِتوں نہ آیا

ماں اوہ آہلنا جس تھیں باغاں دے وچ موج بہاراں
مااں دیاں بکلاں ورگیاں جگ وچ کدھرے ناہیں ٹھاہراں

ماں اوہ چن ہے جس دی ٹھنڈک ہر اک من نوں بھاوے
ماں اوہ تارا بھلیاں تائیں منزل ول لے جاوے

ماں اوہ ہستی جس دے باہجوں نہ کوٹھے نہ ویہڑے
نہ توں نہ میں نہ کوئی ہندا نہ جیہڑے نہ کیہڑے

ماں دے نال ہے جگ وچ رونق ہر پاسے ہریالی
ماں نوں ظاہر کرکے ظاہر ہو گیا جگ دا مالی

رب راکھا ماں پُت نوں آکھے جد اوہ باہر جاوے
پڑھ بسم اللہ متھا چُمے جد اوہ گھر نوں آوے

ماں مر جاندی تے مُک جاندے رحمت دے پرچھاویں
جس دے ہندیاں چنگیاں مندیاں موجاں خوب اُڈاویں

ماں مر جاندی نیناں وچوں وگدے نیر ہمیشہ
ماں دی یاداں والے دل تے چلدے تیر ہمیشہ

ماں مر جاندی دھیاں لئی وی دور ہو جاندے میکے
جس دے باہجوں دکھ درداں دیاں سٹاں کوئی نہ سیکے

ماں مر جاوے رحمتاں گھر چوں جاندیاں مار اُڈاری
ماں ہر ویلے دیوے دعاواں ایہو کار گزاری

ماں ھے خاص بہشتی زیور، کوئی کوئی اس نوں پاوے
نور احمد شاہ خدمت کرے جو اوہ مخدوم سدا وے