قدماں چ ماں دے سر اپنا جھکاواں
محبت دے راگاں نوں ہر ویلے گاواں
ماں دی اے برکت بھرے میرے پلے
صفت کیہڑی کیہڑی میں ماں دی سناواں
جہدے حکم تھیں میری بگڑی وی بن دی
اوہدے حکم نوں کیوں ہوا وچ اڑاواں
جہدی تابعداری لئی قرآن آکھے
چم چم حکم اس دا اکھیاں نوں لاواں
جیہڑی نومہینے رھی لے کے پھردی
میں پلکاں دے وچ کیوں نہ اس نون بٹھاواں
میرے سُکھ لئی جس نے کٹے جگارے
میں پلکاں دے وچ کیوں نہ اس نوں بٹھاواں
جہنے سختی سمیاں دی میرے لئی جھلّی
میں ھر درد اس دا کیوں نہ ونڈاواں
مشکل لوائی توں دُوروں دی لنگھے
جدوں سر تے ہندیاں نیں مانواں دیاں چھاواں
حوالہ: ماں؛ ندیم ظفر پبلشرز لاہور؛ صفحہ 142 ( ویکھو )
