راجے دی پُورن نال گلّ بات تے قتل دا حکم

1
الف آؤ کھاں پُورنا کہے راجا،
بچہ نِج توں جمّیوں چایوں وے
جے میں جاندا ماردا تدوں تینوں،
جدوں دھولریں پالنا پایوں وے
سینے لایو ای پُورنا داغ میرے،
کیہے وار کولّڑے جایوں وے
قادریار کہندا سلواہن راجا،
گھر کیہ کرتوت کر آیوں وے

2
ب بُہت ہویا قہروان راجا،
رتو رت متّھا چمکے وانگ جھنیں
آکھے دور ہو پُورنا اکھیاں تھیں،
ٹنگوں لنگ چرا کے چونہہ کھنّیں
جدوں میں ویاہ دی گل کیتی،
تدوں رون لگوں دھر ہتھ کنّی
قادریار کہندا سلواہن راجا،
ہن کیتی آ ماؤ پسند ونّی

3
ت تُہمت ازغیب دی بری ہوندی،
پُورن گھت اوندھی رُنا زار زاری
آکھے وسّ نہ بابلا کجھ میرے،
مینوں مار راجا تیری بُدھ ماری
آکھن والیاں دا نہیں کُجھ جانا
سمجھ ویکھ راجا تیری مت ماری
قادریار جے کوئی اوگاہ ہوندا،
کہندا کھول حقیقتاں تُرت ساری

4
ث ثابتی میری توں ویکھ راجا،
اک تیل دا پُورا کڑاھا تاؤ
تپے تیل جاں اگّ دے وانگ ہووے،
اک ہتھ میرا پکڑ وچ پاؤ
سچ نِترے سچیاں جھوٹھیاں دا،
اکھیں ویکھ کے کُجھ کلنک لاؤ
قادریار جے اُنگلی داغ لگے،
کرو سو مینوں جیہڑی طبع چاہو

5
ج جوش آیا سلواہن راجے،
اگوں اُٹھ کے اک چپیڑ ماریے
کہندا پھیر برابری بولنا ہیں،
کریں نمک حرامیا ایڈ کارے
اکھیں ویکھ نشانیاں آیا میں،
تیرے جی دے پُورنا بھیت سارے
قادریار گناہ نہ دوس کوئی،
پُورن گھت روندا اوندھی زار زارے

6
ح حکم نہ پھیردا کوئی اگّوں،
پریشان سارا پروار ہویا
تھر تھر کنبدے محل تے ماڑیاں نے،
قہروان جدوں سردار ہویا
کرے سد کے حکم جلادیاں نوں،
دُھمی خبر نگری ہاہاکار ہویا
قادریار وزیر نوں دئے گالیں،
تیرا عقل کیہڑے درکار ہویا