اوہنے روٹیاں چرائیاں
مینوں بُھکھ نہ لگی
اوہنے تریہہ اکٹھی کیتی تے میرے بھانڈے ٹُٹ گئے
اوہنے میرے لئی دھڑکن لبھی
جدوں میرے ساہ پتھر ہو گئے
اوہنے شاخ توڑی تے بانسری بنائی
اوہنوں گھڑدیاں گھڑدیاں میری انگلی ٹُٹ گئی
جیہڑا چور پھڑدی اوہ یار نکلدا
انتظار کھولے رہ گیا تے اکھ اوہدے گھر
میں گھروری
تے روز اوہدی ٹوٹ میرے تے ڈگدی
تے میں اپنے ہنیریاں توں اکھاں چُک لیاں
اوہدے لفظ دُودھ پی گئے
تے میں روٹی نہ کھادی
میرا کُوڑا لیڑا زمینوں نس گیا
لوکاں اکھاں کالیاں کر لیاں
میرے دشمن گھوڑے پے گئے
میں جیہنوں روندی، اوہ چھوٹا پے جاندا
میں جُھوٹھ پُن پُن وڈی ہوئی
میں جھوٹھ بول کے زمینوں دُور ہوئی
تے اوہنے میری جیبھ تتے نہرکھود لئی
اوہنے عزت دے دریاواں دے رسے بنائے
تے مینوں کس دِتا
اکھ میرا بدن کھوڑن لگ پئی
تے میں اپنی ماں دے جنازے توں پُھل چُرا لئے
میکرے چِٹے کپڑیاں تے چھاں رہ گئی
تے ماں پُچھیا کِتھوں آئی ایں
اوہنے میرے بدن دے گولے لائے
میں ست قبری
اپنی چادر تے سو جاندی
واگاں نبے ہتھ چھڈے
تے میں اپنے ناں نوں گھروں نسا دِتا
