ہوشاں ذلیل کیتے سوچاں سچا سچا کے
بیہوش کر ڈے اَج تاں ساقی پِلا پِلا کے
اپنا لہو پِلا کے بُوٹا وفا دا لایم
پَھل غیر بیٹھے کھاندن میکوں ڈکھا ڈکھا کے
غم بے وفا دا کھا گے ساری جوانی میڈی
دھرتی تے اُٹھداں بہنداں تلیاں ٹِکا ٹِکا کے
کھیسے جو خالی تھی گِن قاصد جواب ڈے گے
اَہدے میں تھک گیا ہاں چِٹھیاؐں پُجا پُجا کے
شاکؔر دی خوش نصیبی بے شک ڈسا کے وَل ونج
کے تئیں اَجاں مریسیں ایویں جِیوا جیوا کے
حوالہ: کلیاتِ شاکر، گفتگو پبلی کیشنز اسلام آباد؛ صفحہ 110 ( ویکھو )
