جاچ مینوں آ گئی غم کھان دی
ہولی ہولی رو کے جی پرچان دی
چنگا ہویا تُوں پرایا ہو گیوں
مُک گئی چِنتا تینوں اپنان دی
مر تے جاں پر ڈر ہے دماں والیو
دھرت وی وِکدی ہے مُل شمشان دی
نہ دیو مینوں ساہ اُدھارے دوستو
لے کے مُڑ ہمت نہیں پرتان دی
نہ کرو شِو دی اُداسی دا علاج
رون دی مرضی ہے اج بے ایمان دی
حوالہ: کلامِ شِو؛ سانجھ؛ 2017؛ صفحہ 84 ( ویکھو )
