تُوں تے

تُوں تے میرے صبراں دا
کُجھ وی نہ پایا مُل سجنڑاں
تے گئیوں بُھل کجنڑاں

تُوں سر میری سدھراں دا
ایہہ دُکھ میرا مینوں اِی پتہ
یاداں پا ہَنیری گھولی

مِٹی دے بنڑا کے پُھل سجنڑاں
تے گئیوں بُھل رکھنڑاں
تے مینہہ سانوں ہولی ہولی
دُور تیرے کولوں لے گیا وَہا

تُوں کَدے کُجھ سوچدا جو نئیں
اَسی کیویں کیویں گئے رُل سجنڑاں
تے گئیوں بُھل تکنڑاں
تُوں مُڑ کدے جو ویکھدا جو نئیں

جو سلُوک تیرا، جانڑدا خدا