پیر جدوں دے چنّ تے پہنچے نے انساناں دے
اتھے ودھ گئے نے اندیشے نتّ طوفاناں دے
میں کی جانا کون گیا تے کون آیا اے گھر
میں تے تارے گِندا رہنا بس اسماناں دے
نت نویں بہتان نوں جرنا قسمت اُنھاں دی
جنھاں بھروسے کر لئے بُھلّ کے وی انجاناں دے
نفسا نفسی دنیا اتے اینی ودھ گئی اے
ویکھ رہا ہاں تھاں تھاں سودے میں ایماناں دے
آپنے جذ بے جو نہیں رکھدے گروی غرضاں کول
بھار کدے نہیں چُکدے یارو اوہ احساناں دے
آ جاندا اے ویلا جد وی آپنی آئی تے
ریزہ ریزہ کردا پل وچ مان چٹاناں دے
پھڑیاں ہوون جے کر آغا کمبدے ہتھاں وچ
تیر نشانے تے نہیں لگدے پھیر کماناں دے
حوالہ: فکراں کد توں وڈیاں نے