گورو نانک

سنجھیاں راہواں اتے ٹر دے راہی
بھٹک رہے سن
راہ دسن نوں امبروں کوئی نہ لتھا
لیکھاں سڑیا متھا
پٹ پٹ موئیا
ربی نور دا باغ کتے نہ کھڑیا
امبراں اُتے رولا مچیا
ساڈے چانن باجھوں دھرتی سنجھ مسنجھی
ساڈی رحمت باجھوں پیار دے سارے بوٹے سکے سانے

سنجھیاں راہواں اُتے ٹُر دے راہی
بھٹک رہے نیں
امبراں دی گل سانوں مندی لگی
جس نوں پیار تے چانن دے پُھل ساتھوں اگے
اوہ ساڈا کیہ لگے
اوہ ساڈا کیہ لگے
جس دے نرک سورگ وی کھلی سودے بازی

اک دن امبراں دا ایہہ ہاسا
ساڈی دھرتی ماں دے کنیں وجیا
میرے پنج دریا، پنج نین نیں میرے
میرے بچیاں نوں چانن دی تھوڑ نہ کوئی
جس مٹی نوں امبری دھوڑ دی لوڑ نہ کوئی
نرک سورگ دے جھیڑے کیہڑا پالے
پیار دا سچا سودا سبھ توں چنگا
امبراں دے بھیڑے بوہے نوں کیہڑا چھوہے
دل دا کُھلا ڈلھا بوہا سبھ توں چنگا

دکھیا سبھ سنسار، دی راہے پے کے
دکھ دے کنڈے چنیے
اوڑک سچ رہے، دی سانجھلی ونجھلی
اک دوجے توں سنیے
رانی ماں دی پاٹی بکڑی نانک نانک کوک رہی اے
(1969)