جد یار دی تلی اُتے
تہاڈا ناں بچ جاوے
سواہ ہون توں وی
اوس ویلے کوِتا لکھنا نا ممکن ہوندا اے
بندہ پُھل دی موت تے کوِ تا لکھ سکدا اے
پر جدوں گلاب نوں مدھول کے سُٹ دتا جاوے
تے اوہدے وچوں لہو وی نا وگے
اوہنا قاتل پلاں وچ
کوِتا لکھنا نا ممکن ہوندا اے
بندہ کوِتا لکھ سکدا اے
جد سماجی انصاف دا جنگ ہاریا جاوے
پر جدوں دل توں دنیا تائیں
کوئی جنگ ہی نہ ہووے
اوس ویلے کوِتا لکھنا نا ممکن ہوندا اے
بندہ کوِتا لکھدا اے
جدوں یار بے وفائی کرے
یاں کوئی دل دی سنجھ نوں ہنجواں نال بھرے
پر جد یار سچا ہووے تے اپنا ناں پتھر رکھ لوے
بس اپنے دل دی سنجھ وچ کلا مرے
اوہناں بے درد پلاں وچ
کوِتا لکھنا نا ممکن ہوندا اے
اساں ان گنت گیت لکھے
درد دے، بے دردی دے، موت دے
پر جد کجھ وی باقی نہ رہوے
تاں کوِتا لکھنا نا ممکن ہوندا اے
حوالہ: میریاں نظماں موڑ دے؛ صفحہ 79