ویکھ کے پھٹ سینے دے چناں
توں وی ہسدے پھلاں دی گل سوچی
ہونٹھاں اتے آئیاں ہوئیاں کوکاں
توں وی اپنے کنیں سنیاں
سڑکاں اتے سدھراں دے زخمی پرچھاویں
توں وی اپنی اکھیں ڈٹھے
ہنجو ہنجو ساگر
توں وی تارو بنیاں
تیرے ہتھاں دے وچ وی میں کھلی ویکھی
سچ دی بانی
مُڑ پل دو پل مگروں چناں
توں چاپیتا موت کُڑی دے ہتھوں پانی
مینوں مڑ مڑ پچھے وے تیری ماں رانی
نی دس کتھے میرے عزت بیگ نے جا کے ڈیرہ لایا
نی تیرے مہینوال دے جیون شہر نوں کڑیئے
کہڑی گڈی جانی
حوالہ: اِک اُدھڑی کتاب دے ورقے؛ سنگ میل پبلی کیشنز