آ مِل یارا سار لے میری
میری جان دُکھاں نے گھیری
اندر خواب وچھوڑا ہویا، خبر نہ پیندی تیری
سُنجی بن وِچ لُٹی سائیاں، سُور پلنگ نے گھیری
مُلّاں قاضی راہ بتاون، دین بھرم دے پھیرے
ایہہ تاں ٹھگ جگت دے جِھیور، لاون جال چوپھیرے
کَرم شرع دے دَھرم بتاون، سَنگل پاون پیریں
ذات مذہب ایہہ عشق نہ پچھدا، عِشق شرع دا ویری
ندیوں پار مُلک سجن دا، لہر لوبھ نے گھیری
ستگور بیڑی پھڑی کھلوتے، تیں کیوں لائی آ دیری
بُلّھا شاہ شَوہ تینُوں مِلسی، دل نُوں دے دلیری
پیتم پاس، تے ٹولنا کس نوں، بُھل گیوں شِکر دوپہری
آ مِل یارا سار لے میری
میری جان دُکھاں نے گھیری
حوالہ: آکھیا بلھے شاہ نے؛ محمد آصف خان؛ پاکستان پنجابی ادبی بورڈ لاہور؛ صفحہ 93 ( ویکھو )
