اُٹھ جاگ گُھراڑے مار نہیں

اُٹھ جاگ گُھراڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے درکار نہیں

اِک روز جہانوں جانا ہے
جا قبرے وِچ سمانا ہے
تیرا گوشت کیڑیاں کھانا ہے
کر چیتا مرگ وِسار نہیں

اُٹھ جاگ گُھراڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے درکار نہیں

تیرا ساہا نیڑے آیا ہے
کُجھ چولی داج رنگایا ہے؟
کیوں اپنا آپ ونجایا ہے
اے غافل تینُوں سار نہیں

اُٹھ جاگ گُھراڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے درکار نہیں

تُوں سُتّیاں عمر ونجائی ہے
تیری ساعت نیڑے آئی ہے
تُوں چرخے تند نہ پائی ہے
کیہہ کرسَیں داج تیار نہیں

اُٹھ جاگ گُھراڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے درکار نہیں

تُوں جس دن جوبن متّی سَیں
تُوں جس دن سیّاں دے رتّی سَیں
ہو غافل دنیا وتّی سَیں
ایہہ بھورا تینُوں سار نہیں

اُٹھ جاگ گُھراڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے درکار نہیں

تُوں مُڈھوں بہت کُچجّی سَیں
نِر لجّیاں دی نِر لجّی سَیں
تُوں کھا کھانے نہ رجّی سَیں
ہن تائیں تیرا بار نہیں

اُٹھ جاگ گُھراڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے درکار نہیں

اَج کل تیرا مُکلاوا ہے
کیوں سُتّی کر کر دعوٰی ہے
اَن ڈِٹّھیاں نال مِلاوا ہے
ایہہ بھلکے گرم بازار نہیں

اُٹھ جاگ گُھراڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے درکار نہیں

تُوں ایس جہانوں جائیں گی
پھر قدم نہ ایتھے پائیں گی
ایہہ جوبن رُوپ ونجائیں گی
تَیں رہنا وچ سنسار نہیں

اُٹھ جاگ گُھراڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے درکار نہیں

منزل تیری دُور دُراڈی
توں بھونا وچ جنگل وادی
اَوکّھا پُہنچن پیر پیادی
دِسّدی تُوں اَسوار نہیں

اُٹھ جاگ گُھراڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے درکار نہیں

اِک اِکلّی تنہا جُل سَیں
جنگل بَر بَر دے وچ رُل سَیں
لَےلَے توشہ ایتھوں گُھل سَیں
اوتھے لین اُدھار نہیں

اُٹھ جاگ گُھراڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے درکار نہیں

اوہ خالی اے سُنج حویلی
تُوں وچ رہسیں اِک اکیلی
اوتھے ہوسی ہور نہ بیلی
ساتھ کسے دا بار نہیں

اُٹھ جاگ گُھراڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے درکار نہیں

جیہڑے سَن دیساں دے راجے
نال جینہاں دے وجّدے واجے
گئے ہوکے بے تختے تاجے
کُجھ دُنیا دا اِتبار نہیں

اُٹھ جاگ گُھراڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے درکار نہیں

کِتھے ہے سُلطان سکندر
موت نہ چھڈّے پیر پیغمبر
سبھے چھڈ چھڈ گئے اڈمبر
کوئی ایتھے پائیدار نہیں

اُٹھ جاگ گُھراڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے درکار نہیں

کِتھے یوسفؑ ماہ کِنعانی
لَئی زُلیخا پھیر جوانی
کیتی موت نے اوڑک فانی
پھیر اوہ ہار سنگار نہیں

اُٹھ جاگ گُھراڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے درکار نہیں

کِتھے تخت سلیمان والا
وِچ ہوا سی اُڈّدا بالا
اوہ بھی قادر آپ سنبھالا
کُجھ زندگی دا اِتبار نہیں

اُٹھ جاگ گُھراڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے درکار نہیں

کِتھے مِیر مَلک سُلطاناں
سبھے چھڈّ چھڈّ گئے ٹکانا
کوئی مار نہ بیٹھے ٹھانا
لشکر دا جینہاں شُمار نہیں

اُٹھ جاگ گُھراڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے درکار نہیں

پُھلاں پُھل چنبیلی لا لا
سوسن سُنبل سرُو نرالا
بادِ خزاں کیتا بُرحالا
نرگس نِت خمار نہیں

اُٹھ جاگ گُھراڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے درکار نہیں

جو کُجھ کَرسیں سو کُجھ پاسیں
نہیں تے اوڑک پچھو تاسیں
سُنجی کُونج وانگوں کُرلاسیں
کھنباں باجھ اُڈار نہیں

اُٹھ جاگ گُھراڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے درکار نہیں

ڈیرا کرسیں اوہنیں جائیں
جتھے شیر پلنگ بَلائیں
خالی رہسن محل سرائیں
پِھر تُوں وِرثے دار نہیں

اُٹھ جاگ گُھراڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے درکار نہیں

اسی عاجز وچ کوٹ عِلم دے
اوسے آندے وِچ قلم دے
بِن کلمے دے ناہیں کم دے
باجھوں کلمے پار نہیں

اُٹھ جاگ گُھراڑے مار نہیں
ایہہ سَون تیرے درکار نہیں

بُلھا شَوہ بِن کوئی ناہیں
ایتھے اوتھے دوہیں سرائیں
سنبھل سنبھل کے قدم ٹکائیں
پھر آون دوجی وار ناہیں