سچ کہواں تے بھانبڑ مچدا اے جھوٹھ آکھیاں کجھ نہ بچدا اے جو دوہاں گلاں توں جچدا اے جچ جچ کے جیبھا کہندی اے منہ آئی بات نہ رہندی اے ایہ تلکن بازی ویہڑا اے تھم تھم کے ٹرو اندھیرا اے وڑ اندر ویکھو کیہڑا اے کیوں خلقت باہر ڈھوڈیندی اے منہ آئی بات نہ رہندی اے جس پایا بھیت قلندر دا راہ کھوجیا اپنے اندر دا اوہ واسی ہے سکھ مندر دا جتھے کوئی نہ چڑھدی لہندی اے منہ آئی بات نہ رہندی اے اِ ک لازم شرط ادب دی اے سانوں بات معلومی سب دی اے ہر ہر وچ صورت رب دی اے کِتے ظاہر، کِتے چھپیندی اے منہ آئی بات نہ رہندی اے اساں پڑھیا علم تحقیقی اے اوتھے اِکو حرف حقیقی اے ہور جھگڑا سب ودھیکی اے ایویں رَولا پا پا بہندی اے منہ آئی بات نہ رہندی اے شوہ، بُلھا! اساں تھیں دُکھ نہیں بِن شوہ دے دوجا ککھ نہیں پر ویکھن والی اکھّ نہیں تہیں جان جُدائیاں سہندی اے منہ آئی بات نہ رہندی اے
