ਸੱਚ ਕਹਵਾਂ ਤੇ ਭਾਂਬੜ ਮੱਚਦਾ ਏ ਝੂਠ ਅੱਖੀਆਂ ਕੁੱਝ ਨਾ ਬਚਦਾ ਏ ਜੋ ਦੋਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਤੋਂ ਜਚਦਾ ਏ ਜਚ ਜਚ ਕੇ ਜੀਭਾ ਕਹਿੰਦੀ ਏ ਮੂੰਹ ਆਈ ਬਾਤ ਰਹਿੰਦੀ ਏਏ ਇਹ ਤਿਲਕਣਬਾਜ਼ੀ ਵੇਹੜਾ ਏ ਥੰਮ ਥੰਮ ਕੇ ਟਰੋ ਅੰਧੇਰਾ ਏ ਵੜ ਅੰਦਰ ਵੇਖੋ ਕਿਹੜਾ ਏ ਕਿਉਂ ਖ਼ਲਕਤ ਬਾਹਰ ਢੁਡੇਂਦੀ ਏ ਮੂੰਹ ਆਈ ਬਾਤ ਰਹਿੰਦੀ ਏਏ ਜਿਸ ਪਾਇਆ ਭੇਤ ਕਲੰਦਰ ਦਾ ਰਾਹ ਖੋਜਿਆ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਦਾ ਉਹ ਵਾਸੀ ਹੈ ਸੁੱਖ ਮੰਦਰ ਦਾ ਜਿਥੇ ਕੋਈ ਨਾ ਚੜ੍ਹਦੀ ਲਹਿੰਦੀ ਏ ਮੂੰਹ ਆਈ ਬਾਤ ਰਹਿੰਦੀ ਏਏ ਇੱਕ ਲਾਜ਼ਿਮ ਸ਼ਰਤ ਅਦਬ ਦੀ ਏ ਸਾਨੂੰ ਬਾਤ ਮਾਲੋਮੀ ਸਭ ਦੀ ਏ ਹਰ ਹਰ ਵਿਚ ਸੂਰਤ ਰੱਬ ਦੀ ਏ ਕਿਤੇ ਜ਼ਾਹਰ, ਕਿਤੇ ਛਪੀਨਦੀ ਏ ਮੂੰਹ ਆਈ ਬਾਤ ਰਹਿੰਦੀ ਏਏ ਅਸਾਂ ਪੜ੍ਹਿਆ ਇਲਮ ਤਹਕੀਕੀ ਏ ਓਥੇ ਇਕੋ ਹਰਫ਼ ਹਕੀਕੀ ਏ ਹੋਰ ਝਗੜਾ ਸਭ ਵਧੀਕੀ ਏ ਐਵੇਂ ਰੌਲਾ ਪਾ ਪਾ ਬਹਿੰਦੀ ਏ ਮੂੰਹ ਆਈ ਬਾਤ ਰਹਿੰਦੀ ਏਏ ਸ਼ੋਹ, ਬੁੱਲ੍ਹਾ! ਸਾਂ ਥੀਂ ਦੁੱਖ ਨਹੀਂ ਬਣ ਸ਼ੋਹ ਦੇ ਦੂਜਾ ਕੱਖ ਨਹੀਂ ਪਰ ਵੇਖਣ ਵਾਲੀ ਅੱਖ ਨਹੀਂ ਤੁਹੇਂ ਜਾਣ ਜੁਦਾਈਆਂ ਸਹਿੰਦੀ ਏ ਮੂੰਹ ਆਈ ਬਾਤ ਰਹਿੰਦੀ ਏਏ
