کھڑدے پھل نہ ہسن ہووے، سماں بہاراں آئیاں دا
دن اج دا پیا دسدا اے کوئی، دن بے داد جدائیاں دا
نہ کوئی یاد آباد ایہدے وچ، نہ کوئی پیڑ براگاں دی
دل ساڈا وی دل اے پاپی، شہر اجاڑ شدائیاں دا
بوجھ اوتھے وچ دھوڑاں لگدے، جاون حسن جوانی دے
تول عمر دا وچّ حیاتی، دھڑا جویں دھڑوائیاں دا
اڈدے نے پئے جیہڑیاں راہواں دے وچ گھٹے صدیاں دے
منکھ کرے کی اوتھے کوئی گھڑیاں چار وہائیاں دا
ایہہ دھڑکے پیا باجھ وصالوں روندیاں نے اوہ دید بنا
بھکھا بھانا دل پیا دیوے ساتھ اکھاں ترہائیاں دا
کی ہویا جے آ بیٹھا اے دل وچ بن کے ربّ کوئی
کعبے دے وچ کردے رہے نے دعوی بتّ خدائیاں دا
