کدے اساڈے نال پریتاں لا کے ویکھ
وار دیاں گا سبھ کجھ تُوں ازما کے ویکھ
بُلھاں تے توں چُپ دا جندرا لایا اے
میری سوچاں تے وی پہرہ لا کے ویکھ
نویاں شہراں دے وچ گھُپ ہنیرا اے
پچھلے پنڈوں اک چنگار لیا کے ویکھ
رب دے گھر نوں سنھ لاون توں پہلاں توں
مکاری دے پیڑاں کُھرے ونجا کے ویکھ
حوالہ: ڈونگھے سوتر، غلام فرید شوکت؛ ساہیوال پرنٹنگ پریس 1996؛ صفحہ 103 ( ویکھو )
