ویلا وچ اُڈیک گزاری جانے ہاں
خواباں وچ محل اُساری جانے ہاں
اکھاں کُھلیاں رکھیاں سی پَو پُھٹن تیک
سَوں کے سارے دُکھ وساری جانے ہاں
بھاگاں والے رج ہنڈان حیاتی نوں
چنگی مندی جیویں گزاری جانے ہاں
اوہنوں کول بہا کے پھیر وی اوسے نوں
بے وس ہو کے ویکھ پکاری جانے ہاں
جنت دوزخ ویکھن لئی پندھ کیتا اے
کرماں چھیتی چھیتی ماری جانے ہاں
ریجھاں نال سی راکھی کرنی کلیاں دی
موتی گھٹے وچ کھلاری جانے ہاں
پیار دی بازی جتنی شوکت اوکھی اے
جِتن دا سی دھرکا ہاری جانے ہاں
حوالہ: ڈونگھے سوتر، غلام فرید شوکت؛ ساہیوال پرنٹنگ پریس 1996؛ صفحہ 113 ( ویکھو )
