مینوں کملیاں کرکے وی اوہ نہیں رُکدا
لکھ لُکاواں میتھوں رونا نہیں لُکدا
مینوں کدی وی بار نہ اوہدے ظلماں تے
اوہ وی بار وفا میری توں نہیں چُکدا
اکھاں دے وچ ہنجو گجھی گل دسن
ہجر ندی دا پانی ویکھو نہیں سُکدا
اوہدے غم دی پت جھڑ ودھ بہاراں توں
دُکھ ہنیریاں سہہ لاں گا میں نہیں مُکدا
حوالہ: ڈونگھے سوتر، غلام فرید شوکت؛ ساہیوال پرنٹنگ پریس 1996؛ صفحہ 97 ( ویکھو )
