لوکی وچارے پھردے ڈاواں ڈول نیں
ڈاڈھے رکھدے اکھاں وچ کچکول نیں
پِتل سونے دی ونڈ مُکدی جاندی اے
اندروں کھوٹے کتنے مِٹھے بول نیں
سجناں دا لہو کیہڑے رنگ وچ پِھٹ گیا
دل دے گھر توں دُور تے وسدے کول نیں
بندے انھے کیتے مکر فریباں نیں
نیکیوں دُور تے بدیاں وچ نرول نیں
اکے رب دی بندگی کرنی چاہی دی
اک مسیت نماز دے وکھرے بول نیں
عزت دی سُر جے نہیں پیار دے سازاں نال
دُوروں شوکت سُنو سہانے ڈھول نیں
حوالہ: ڈونگھے سوتر، غلام فرید شوکت؛ ساہیوال پرنٹنگ پریس 1996؛ صفحہ 36 ( ویکھو )
