چھانگے رُکھ دی ٹیسی بہہ کے

چھانگے رُکھ دی ٹیسی بہہ کے، سُن لو کیہ کُجھ مور بولدا
کلم کلا مُک نہ جاواں، آپنے ورگے ہور ٹولدا

ست رنگی اسمان دی لِیلا، کھنبھاں اندر سگل سموئی،
مورنیاں بن دسو کِسراں دِل دے گُجھے بھیت کھولدا

روح تے بھار پیاں تے اتھرو، وہِن پئے دریا دے وانگوں،
دل دے ورقے پیڑ پُرچے، تیرے توں بن کون پھولدا

من دے محرم یار بِنا دس، کہڑا وید نِوارے مرضاں،
ساہاں دی مالا دے منکے، تِھڑک رہے تے چِت ڈولدا

توں پُچھیا اے کہ میرے مگروں، من تیرے دی حالت کیسی
درداں والی گٹھڑی نوں میں، تکڑی دے وِچ کیویں تولدا

ساری دھرت ویراگن ہو گئی، پُورن پُت بروٹیاں مگروں،
چھاواں لبھن ماواں اِچھراں، پارے وانگوں چِت ڈولدا

بہُتا اُچی بول بول کے، جو کناں دے در کھڑکاوے
اندروں باہر خالم خالی، بھیتی ہاں میں ایس ڈھول دا