ਸੱਸੀ ਪੰਨੂੰ

ਵਰ ਆਨਦੋਈ ਢੂੰਡ ਕੇ

ਵਰ ਆਨਦੋਈ ਢੂੰਡ ਕੇ, ਜਾਪੇ ਨਾਉਂ ਨਾ ਥਾਉਂ
ਜਿਹਨਾਂ ਦੀ ਜੰਮਣ ਭੂਮ ਨਹੀਂ, ਨਾ ਕੋਇ ਸ਼ਹਿਰ ਗਰਾਓਂ
ਹੋਵਣ ਅਵੀਹੇ ਆਦਮੀ, ਤੱਕਣ ਖੁੱਲੇ ਸੋ ਆਊਂ
ਅੱਲੀਂ ਕਿਸ ਫੜਾਈਆਂ, ਪਿੰਜਰ ਘੱਤੇ ਕਾਉਂ