ملہیاں نوں جاندیاں
ہوٹھاں دے شریر نال لہلیہاں دے پھلاں دا،
میں رنگ چٹ لیندا ہاں
تے نالے میرے پیراں دیاں تڑکاں دی منڑیاں تے
ساوے جئے موسماں دی
ساولی پئی جمدی
اوہ کنڑکاں تے کھیڈدی ،
پھمبیری میرے ہنجواں چوں
کتنا کسیلا جیا رس چوس لیندی اے؟
وگدیاں وگدیاں بنیاں دے موڈھیاں تے
دور کسے سدھراں دے پنڈ پیا
لاہنداں،
نالے میری سوچ دے بنیریاں تے دھدھری دے پھلاں دی
اوہ نویں تے نویلی جئ کیاری پئی پھٹدی
تے سٌکدی
اسوہ دیاں راتاں چ،
اپنڑیاں پیلاں چوں کاسنی دے پھلاں دے میں ڈوکھدے تے کوڑے جئے وینڑ پیا سنڑداں
گوبنی دے پتراں تے ستی اوہ تریل میری جبھ،اتے تالو نالے منہ اتے جمی ہوئی سنج پئی تکدی
تے ہسدی
میں جوبناں دے چن دا کھیتاں دے مہاندرے تے رنگ پیا ڈوہلدا
تے رونداں ہاں
کدوں تایں پھپھرڑدی میں رٌت اچ ٹاہلیاں تے ٹنگے ہوئے زخماں نوں گِنڑساں؟
تے ڈٌکھساں
کدوں تایں ہواواں چوں میں اپنڑیاں رنگاں دا ملوٹا جیا خون بیٹھا چٹساں؟
تے ہسساں
کدوں تایں ایہ پیپلاں،بکینڑاں اتے بیریاں دے
سنجے جئے بلاوے
میرے کناں وچوں وگسین
ایہو جئے گویڑاں میرا سِر چٌونڈ چھڈیاے
میں متھا کھرکیندا ہاں
تے دور اوہ اکلہے جئے رکھ اتے بیٹھے ہوئے پکھواں دا نوان جیا گیت پیا سنڑداں
