ایہہ کی سٌنڑینداے
ایہہ کیہڑے لشکر دی ہال ایہال اے
پئی ایہدے ٹولے دے پیراں ہیٹھوں لتاڑے سریہوں دی کوک امدی
میں چپ کھلوتاں
نئیں سٌر پئی بھمدی
ایہہ کی سنڑیندائے
اے کہڑے ناگاں دے سَگھ دا ہوکا اے
جنہاں دی جبھاں چوں واہندی رالاں دے نال انہاں دے پھن شوکیندین
نہ صد سنڑینداے
نہ کسے گل دی اے وات امدی
ایہہ کی سنڑیندائے
ایہ کہڑی راتاں دی وا پئی گھلدی
تے میرے کناں دے پردیاں نوں چودھاروں وینڑاں دے بول چھبدین
نہ ساہ پیا امدائے
تے انج اَنہیرائے کہ نہیں جوں ہتھاں نوں
ہتھ دیسیندا
ایہہ کی سٌنڑیندائے
جوں دیہنہ دے متھے چوں رت پئی واہندی
تے چاراں پاسے رخ، پرندے تے ڈھور سارے پئے سنج دِیسیدِین
کیدائیں نئیں بندے دی ذات دیسدی
ایہ کی سنڑیندائے
کہ تویاں اٌتوں ایں دھوڑ اڈ گئی
تے کسے گھر اچ وی نئیں جوں سجری دا دھوں دھکھیندا
ایہ بھٌکھ دا ریلائے؟
یا ساڈے جٌسیاں دی بولی لگ گئی
ایہ کی سنڑیندائے
جوں کسے گل دی نئیں سوجھ پمدی
تے ساڈیاں اکھیں چوں کالے پتھراں دی رِڑک امدی
نہ کچھ دیسدینداے
ہنیر چڑھیائے؟
یا ساڈیاں روحاں تے سیاہ ہنیراں دے جھکھڑ گھٌلین
ایہہ کی سنڑیندائے
کجھ نئیں ہویا!!
نہ ہول پمنِیں تے بہہ کھلو راہو
ایہ گھڑیاں،لحظے تاں ہوندے ہوندے ہین
عمراں ورہیاں دی کھیڈ بنڑ گئے
ہن چپ نوں وٹ لا تے جیبھ نوں گڈھ پا
الانڑیں منجی جو سٌکے پیپلاں دے ہیٹھ ڈاہے گئی اے
اس تے سائیں جا تے ہوٹھ گٌھٹ لا
نہ کجھ اَلیسیں نہ کجھ سنڑِیسِں
