نَہر دا کی اے؟
اٌس تاں واہندیاں راہنڑایں
یا سٌک جاسیں!
پر اسیں اٌس دی منڑ تے کھلوتِیاں کیِکراں دیاں قطاراں چ کھڑی جاندے ہایں
تے اوہ اکلہی خواہش
جہڑی ساڈے من اِچ اٌٹھدے سیک دا تعاقب کریندی اے
جہدے وچ نَہر ساڈے نال دور تایں الیندی اے
تے کوئی سوال نہیں کریندی
نہ بولدی اے
نہ تھکدی اے
ٹردیاں ہویاں
اسیں کوئی انجانڑ موڑ ولیندے ہایں
تے اس دا ہتھ چھڑاونڑاں بھٌل جاندے ہاہیں
نَہراں ہمیشاں ساڈی اڈیک رکھیندین،
جوں انہاں نوں رکھاں دی بولی سمجھ اچ نئیں اَمدی
تھیہنہ دے باہر اوہ دو اکلے رٌکھاں دا کوئی ناں نئیں ہوندا
پر اوہ سانوں یاد راہندین
پکی سڑک تے پیر چھنڈن تایں
یا شہر دے رولیاں چ کھڑیی جاونڑ تایں
یا پچھلی راتیں تارے گننڑ تائیں
پر نَہراں ساڈے جٌسے چ واہندِیاں راہندِین
جدوں تایں ساڈے خواب نہ سٌک جاوین
جدوں تایں ساڈے تالوں دی تس نہ مکے
جدوں تایں ساڈے جھٌلسے پیراں دی اگ نے بٌجھ جاوے
ٹردیاں ٹردیاں سانوں خبر ای نئیں بھمدی
جوں اساں عمراں دی نِیہں تے ٹنگیا بھانڈا کیوں وِسار چھوڑیاے
تے راتاں چ رٌل گئی چٌپ کہڑی نگری نوں منہ کر گئی ہے
سانوں خبر نئیں بھمدی
کہ اساں اکھیں دی تاہنگ اچ اپنڑیں ہنجواں دا مٌل ناہی لاونڑاں
