تیری اَکھ اے لوبھی چانن لہر دی
مینوں چِنتا سڑدے بَلدے شہر دی
سچ صحیفے پاڑے، ساڑے، لوہے گئے
ہور نشانی کیہ اے؟ ربی قہر دی
لشکیا پوچیا پِنڈا جگ پیا موہندا اے
رُوح روگی اے نس نس پھیلے زہر دی
جس دل نگری ڈیرہ لایا عشقے نے
اوتھے سدا روانی ایسے لہر دی
رات براتے چوری، ڈاکا سُنیا سی
اوہو رِیت اے اَج کل شِکر دوپہر دی
شاعر تے فنکار نیں چانن سوچاں دا
موت جہناں دی موت اے روشن پہر دی
سورج چن ستارے ٹومباں اوس دیاں
حسؔن جہدے مُکھڑے تے اَکھ نہ ٹھہر دی
حوالہ: نیتی عشق نماز، حسن ملک؛ سانجھ لاہور 2009؛ صفحہ 27 ( ویکھو )
