ایہ کالیاں زلفاں نیں یاں شام خدا جانے
مستانیاں اکھاں نیں یاں جام خدا جانے
چلے تے دلاں اندر ہلچل جہی مچا دیوے
کیہ حشر اُٹھاوے گی ہر گام خدا جانے
تصویر حسن دی ایہ رب آپ بنائی اے
ہے کِس دیاں لیکھاں دا انعام خدا جانے
ایہ حور بہشتاں دی دھرتی تے اُتر آئی
یاں شکل دے وچ آیا الہام خدا جانے
جس حسن دی مورت دا آغاز قیامت اے
دل والیو کیہ ہوسی انجام خدا جانے
جد جھلک دے ویکھن لئی ورھیاں توں ترسدے ساں
اوہ جلوے نیں کیوں شیدا اج عام خدا جانے
حوالہ: موتی سوچ سمندر دے، صفحہ 89 ( ویکھو )
