فیر اوہ بے شک میرے نالوں سانجھ دے رشتے توڑ دَوے

فیر اوہ بے شک میرے نالوں سانجھ دے رشتے توڑ دَوے
پہلوں اپنے جُثے وچوں میرا خون نچوڑ دَوے

خورے دل میرا کیوں اُس توں جان کے دھوکے کھاندا اے
جو پُھلاں دی جھلک دکھا کے ہتھ وچ کنڈے پوڑ دوے

نال ہنیری ڈگیا ایہ رُکھ دیوے سبق زمانے نوں
جیہڑی وا حیاتی دیوے اوہو جڑاں اکھوڑ دوے

اُس بندے تے رب دی رحمت اوڑک چھاواں کردی اے
جیہڑا اپنی آس دا رشتہ اللہ دے نال جوڑ دوے

تابعدار دی جھولی جگ تے کدی وی سُکھنی رہندی نئیں
ماں دیاں جہدے نال دعاواں رب نہ اوہنوں تھوڑ دوے

کون کِسے دے اگے شیدا اپنا سیس نواندا اے
بندے نوں تے بندے اگے ہینا کر ایہ لوڑ دوے

اقبال شیدا دی ہور شاعری

• ⟩  آن دا وعدہ تے کیتا پر نہ آیا جان کے
• ⟩  اوہدے در تک رسائی ہو گئی اے
• ⟩  اپنی گل توں آپے ای رَد کردا ایں
• ⟩  اینے ہولے ہو گئے غیر نگاہواں وچ
• ⟩  ایہ کالیاں زلفاں نیں یاں شام خدا جانے
• ⟩  جفا اوہدی جے کدھرے عام ہووے
• ⟩  جگ دے اندر پیا سکون دا کال جہا
• ⟩  جیہڑے مُکھڑے آجاندے نیں خواباں وچ
• ⟩  حمد باری تعالی
• ⟩  سوچاں نوں زنگار نے کھاہدا جذبے پتھر ہو گئے نیں
• ⟩  اقبال شیدا دی ساری شاعری