ویلے دے ہر جبر نال آہڈا لاواں گا

ویلے دے ہر جبر نال آہڈا لاواں گا
سُولی چڑھیا تے منصور کہاواں گا

میری موت حیات دا رستہ پا گئی اے
قطرہ ہاں مڈھ، دریا دا بن جاواں گا

میرے دل وچ عزم دا شعلہ روشن اے
لکھاں دیوے اس دے نال جگاواں گا

جان دا ہاں انصاف نہیں ملنا منصف نوں
فیر وی رسما میں زنجیر ہلاواں گا

کالے چہرے روشنیاں وچ آ جاون
سورج اوہ سچائی دا چمکاواں گا

جے منزل دے رستے دی دیوار بنی
اپنی کُلی اپنے ہتھیں ڈھاواں گا

جیہڑا وی ایہ سُتی قوم جگاوے گا
اکھاں اوہدے رستے وچ وچھاواں گا

رُکھاں وانگ چھاں دیواں گا راہیاں نوں
چشمے وانگر سبھ دی پیاس بجھاواں گا

شیدا جیہڑے جان کے وی انجانے نیں
کیہ اوہناں نوں دسو میں سمجھاواں گا

اقبال شیدا دی ہور شاعری

• ⟩  آن دا وعدہ تے کیتا پر نہ آیا جان کے
• ⟩  اوہدے در تک رسائی ہو گئی اے
• ⟩  اپنی گل توں آپے ای رَد کردا ایں
• ⟩  اینے ہولے ہو گئے غیر نگاہواں وچ
• ⟩  ایہ کالیاں زلفاں نیں یاں شام خدا جانے
• ⟩  جفا اوہدی جے کدھرے عام ہووے
• ⟩  جگ دے اندر پیا سکون دا کال جہا
• ⟩  جیہڑے مُکھڑے آجاندے نیں خواباں وچ
• ⟩  حمد باری تعالی
• ⟩  سوچاں نوں زنگار نے کھاہدا جذبے پتھر ہو گئے نیں
• ⟩  اقبال شیدا دی ساری شاعری