ہوگئے جنگل چ ہاں مشہور بہت
آ گئے آبادیاں توں دُور بہت
منگدے سڑکاں تے بچے روک لو
رُل رہیا ہے زندگی دا نور بہت
ویکھدے ڈھارے وی، سُکے کھیت وی
بارشاں والا وی ہے مجبور بہت
آکھیا پوناں نوں سہمے پتیاں
نہ وگو اس وار آیئے بور بہت
مانگ سُنی منگدی تارے نہیں
ایس نوں رتی ک بھر سندھور بہت
پا لواں کلی میں ایہدے باہروار
شہر تیرا ہو گئے مغرور بہت
تُر پیاں تینوں ملن، اکھاں مٹیر
پیر ہیٹھ آ گئے دستور بہت
رنجشاں ، نفرت، ہوس، مگروریاں
چاند جیون اک ہے ناسور بہت
