میں ایانا، بالک کلا
شہریں عجب ہواڑاں تائیں کیویں جر دا
اس دیاں سڑکاں ٹردے مرد زنانیاں اک دوجے توں اوبھڑ
لوکاں دی اپریت توں میرا دل بہوں ڈردا
میرے بھرے وسیپے اندر
ہر اک شے دی ذات صفات تے ناں ہُندا ہے
کیڑے کاڈیاں دا وی کوئی تھاں ہُندا ہے
ڈھارے اتے چہکدیاں چڑیاں دا اک سماں ہُندا ہے
اسماناں تے اڈ دیاں بھکیاں الاں، ویہڑے کاں ہُندا ہے
سورج تے پرچھاویں پڑھ کے ویلا من مناں ہُندا ہے
بھٹھی بیٹھے بے پرواہ منڈیاں دا رنگ نواں ہُندا ہے
مینی بوری جھوٹی نویں ہوئی پھر نتری
میاں چنوں والا ڈھگا، لک توں سڑیا، اوکھا، مارو
چپا داند سدا در کی اتلی باہی وگن تے بھارو
وچھے جمدیاں گاواں فصلاں ووہن دا دارو
پنڈ دے باہر رڑیاں اندر
کریاں ہتھیں سرجی ہوئی ان مونہہ خلقت
جد چاہون اوہناں پیریں گھنگھرو بنھ نچاون
روگی مندے دینہہ اوہناں دے پلے پاون
چڑھی جوانی کڑیاں اوہناں سد سدا کے
اپنے آپ نوں دندل پاون
اوہو جمن، اوہو گورستان اپڑاون
دل اک سدا ڈر اکل کھوجی
ہر گجھ دی سونہہ لے کے سنھاں مارن لوڑے
سخر دوپہرے، راتیں گھپ ہنیریاں اندر
اوہناں دی ٹوہ لے کے آپ تریہندا، لُکن میٹی کھیڈے
ایہو اندروں ٹردے جیون والا تت، ست
ایہو دن تے رات ولاویں جھیڑے، جھیڈے
ایہہ اک پورا میلہ جُڑیا جُگ جیون دا
میری ہستی دا ایہہ ضامن، میری اس نسسار چ تھاں دا
ایہناں سب نوں لے کے کیہڑے شہریں جاواں
کتھے بھناں بھوری جھوٹی، کتھے کھوجی من پرچاواں
بہتا چرنے رہ نہیں سکدا کوئی نتھاواں
