عربی سلطان آیا نیویاں اُچیاں دے سب فرق مٹان آیا گودی چُکیا حلیمہ نیں سوہنے دا ناں سُن کے سر کڈھ لے یتیماں نیں سوہنا پیار نبھائی جاندا او گنہگاراں نوں سینے نال لائی جاندا دل ایسے ملائے نیں ویری مدتاں دے اک جان کرائے نیں دِتا حُسن بیاناں نوں اوہدے اگّے جھکناں پیا جگ دے سلطاناں نوں راہ دسیا اصولاں دا بہندا بوریئے تے سردار رسولاں دا سدرہ دا راہی اے ابدیاں شاناں دی دِتی پتھراں گواہی اے اوہدا رُتبہ نہ کوئی تولے کہڑا اہدی ریس کرے جدھے منہ وچوں رب بولے ہووے خیر سفینے دی مان غریباں دا وسّے جھوک مدینے دی رحمت دا پہاڑ دِسّے جے نہ سوہنا روضہ دِسّے ساری دنیا اُجاڑ دِسّے اوسے دی خدائی اے رب محبوب لئی ہر چیز بنائی اے
