نقی بخاری

نقی بخاری 1999ء وچ جھنگ دے ہک نواحی علاقے پٹھ بہادر ٹھٹھہ فضل شاہ سیداں آلی اچ جمے. انہاں اپنیں مڈھلی تعلیم تحصیل بھوآنہ چوں لئی تے اس توں بعد بی۔اے تے انگریزی ادب وچ ایم اے دی تعلیم پنجاب یونیورسٹی لہور چوں لئی۔ اپنیں بچپن توں ایں انہاں دا جھکاؤ ادب،شاعری تے تاریخ ال ہا لہور آون توں بعد انہاں پنجابی، اردو تے عالمی ادب دے نال تاریخ تے فلسفے دا وی مطالعہ کیتا جس انہاں دے شعوری سفر نوں نویاں راہاں تے نویلیاں سوچاں دے پکھ دیتے اس سفر انہاں دی سوچ،سماجی سوجھ تے سیاسی مسلیاں دی پرکھ نوں گہرا تے مضبوط کر دتا۔ انہاں اپنیں تخلیقی سفر دا آغاز مڈھلی تعلیم دے زمانے توں ایں شروع کر دتا ہا۔ انہاں اردو، پنجابی تے انگریزی وچ نظماں لکھیاں انہاں دا لگاؤ اپنیں وسیب اپنیں سماج تے ثقافت نال بہوں ڈھیر اے جہندا ورتارا تے اظہار انہاندی پنجابی شاعری اچ واضح نظر آؤندا اے۔ پنجابی دے خاص جھنگوچی لہجے نال وابستگی ہون دی وجہ توں انہاں بابا فرید،را منور سائیں تے ناصر تائب دی شاعری نوں پڑھیا۔ انہاں دی شاعری اپنڑیں اظہار تے اسلوب دی جدت دے نال ہک نواں تے انوکھا منہ بت لائے کے آئی ہے۔ جھنگوچی لہجے اچ جدید نظم دے ابتدائی شاعراں چ نقی بخاری دا ناں سرفہرست اے۔ انہاں دی شاعری کل انسان دے مسلے، وسںوں دے دکھ ،ثقافت دے زوال نال فرد دی ذات دا اظہار وی کردی نظر آؤندی اے۔ انہاں دی شاعری دکھ، ہسڑ تے محبتاں دا چنہاں ایں جہدے وچ جھنگوچی رہتل دا پانی وگدا اے۔