ایس کلہینڑی حیاتی دے پنڈے اچوں
وگدا رَسے
میرے لہو دی پھاٹ ترکا گیا اے
چن دی موہنڑی چانڑی نوں پُجدیاں اکھیں نوں
اینہاں شاہراں دے لاپرواہ گَھٹیاں دی
چھاٹاں تِڑکا چھڈیاٸے
میرا سِر اِنج اڈدا پیاٸے جیویں
تتے تووے تے سڑدا ہویا گھیو تراٹاں ماردٸے
ہر لَحظَہ
میرے جود ایچوں لمب بنڑ کے اٹھداٸے
تے میری جیبھ پناہ منگدیا منگدیا
میرے سڑ موٸے لوظاں دا
کفُن بنڑن دے آہر ایچ لگ جاندی اے
میری کوکیندی چپ کدی نہ مرنڑ آلیاں پِیڑاں دا
پھاہ بنڑ جاندی اے
تے میری روح نوں دھاڑ پٸی راہندی اے
میرا ذہن جھر گیاٸے
تے میری سوجھ دی کال کوٹھڑی وچ
ڈر دیاں چام چٹھیاں گھر بنڑاٸی بٸٹھیاں ہین
تے میں ڈر گیاں
مٸینوں جگ تے وساہ کوٸی نہیں رہیا
دینہہ دے چاننڑ ساڈیاں خواباں تے
ساڈیاں کماٸیاں تے ڈاکا ماریاٸے
تے رات دے ہنیریاں ساڈیاں کرمانڑیاں ہویاں
روحاں نوں دبکاٸی رکھیاٸے
ایس پاروں
موت مٸینوں آپنڑی ماں نالوں ڈھیر سُجاکِھی لگدی اے
موت سانوں ساڈیاں ماواں نالوں ڈھیر پیار کریندی اے
تے اسی کملے موت توں پراں پراں بھجدے ہاٸیں
موت ہکو ہک وسیلہ تے پیڑاں دا دارو مَلُوم ہوندی اے
پر حیاتی دے لہو وچ جہیڑی موت وگدی پٸی اے
اے جیونڑ دے بیلے نوں کدی چیتر دیہاڑ نہ ویکھنڑ دیسی
سُنج نوں کھاندی ہوٸی ایس موت دا منھ ویکھ ویکھ کے
میں باہلا ڈر گیاں
یار میں تھک گیاں
ایس حیاتی دے انھے پدھ توں
ایس بےتکے مُلکھ دی بُھکِّھی چِڑچِڑ توں
ایس وسیب دی شَپ گَھڑپ توں
ایس لوٹی دے مال نال وساٸے ہوٸے دیس توں
ایس کھو تروڑ تے لوٹ کھسوٹ دے
ظلمی نظام توں
میں تھک گیاں
یار میں تھک گیاں
آپنڑے آپ توں
آپنڑی چپ توں
تے آپنڑے لوہلے لوظاں توں
آپنڑے کانڑے ہاسیاں
تے ہک تے ٹنگے ہوٸے وینڑاں توں
میں ڈُکھ گیاں
میں تھک گیاں
تے پدھ اجے شروع ہویاٸے
