پل دو پل دی کھیڈ نکمی جالے درد وچھوڑے کون

پل دو پل دی کھیڈ نکمی جالے درد وچھوڑے کون
زندگی تیری خاطر بہہ کے دل دا خون نچوڑے کون

کلیاں بیٹھے رو رو اسیں، آپے چُپ ہو جاوندے آں
کون دلاسہ دیوے سانوں، غم دا زور تروڑے کون

زندگی ساڈے کولوں تیرے روز تجربے ہوندے نئیں
ننگیاں پیریں روز نواں ہک رستہ پھڑ کے، چھوڑے کون

ایس وسیبے سارے لوکی لمیاں سوچ کے بیٹھے نیں
پل دو پل لئی نال اساڈے، دل دا رشتہ جوڑے کون

اسیں گونگے اکھیاں دے وچ، کی کی لے کے پھرنے آں
ساڈے قول تے ساڈیاں گلاں، کدھاں نال چموڑے کون

ساڈی سگھڑی گھٹ نہ چھوڑے، چُپ نکھتری اندرے دی
جِبھے اُتے لگے تروپے نہوواں نال ادھوڑے کون

اَج وی اوہا دھرتی اُتے، من مانی اے لوکاں دی
راج کمار دے لگے گھوڑے، فصلاں وچوں موڑے کون

اسیں مَٹھے ساڈا کیہ اے، جھیڑا جھگڑا ویلے نال
او مونہہ زور ہوا دا گھوڑا، اُس دے پِچھے دوڑے کون

قابل سائیں! کِتھے کِتھے اسیں پورے اُتراں گے
اندرو اندری لے گیا سانوں، کرکے تھوڑے تھوڑے کون